* * *  "Gaoluinn" Working Irish  Red&White  setters  * * *            

The daily grind, advance and bloom of the working Irish Red & White setter:
Ailleen Aoife O'Conloch
pronounce/spreek uit als:  Ayl-lain-ie-fi-e
Eigenaar- voorjager: Joop Buiten, 7731  Ommen, the Netherlands 
fokker/breeder: Henk ten Klooster, (O'Conloch)

pedigree  8 / 12 generations

Recente Columns
  - Grote misverstand
  - Hondenhaters
  - IRWS litters...
  - Kapotgetraind...
  - Het OOG en de
     setterziel. 
  - Die jachtknobbel..
 

Blog-items:

Op het bospad komt een oude Vizsla naar ons toegedraafd, grijze snoet op een nog pezig lijf. Forse (van 13 jr. bij navraag) nog best wel imponerende hond.
Op dit, zo'n uitgelezen moment treedt deze oude Magyar de setterdames met alle egards tegemoet. Bedachtzaam worden beider buitenoren en annalen minutieus opgenomen. Mooi om te zien hoe echte jachthonden met elkaar omgaan; als vreemden toch vriendschappelijk en toeschietelijk. Setterbloed gaat altijd goed, ook al is het bij verwante rassen maar een theelepeltje vol.
En al gauw rent ie het kreupelhout weer in. Wij nemen de volgende afslag wel.

Al gauw staan zowel Apache als Leentje stijf te patroneren. Ze staren onbeweeglijk naar de verte daar onder de bomen. 
Nou zeg, staat die Vizsla daar nu voor? 
Na een dertig tellen trekt Apache de stoute schoenen aan, voorzichtig voorwaarts overgaand in een behulpzaam galopje. Daar aangekomen is opeens alle spanning weg. Het blijkt geen voorstaande hond maar een voorliggende boomstronk!

Apache kennende zal ze zich wat gegeneerd voelen...(alweer want eergister ging ze koppieonder in de sloot, waar ze erg eelsk van werd) 
Was wel grappig dit...even terug om een fotootje te maken want die 'Vizsla' blijft heus wel staan, nog jaren zelfs. Daar trappen wij niet weer in!

Geen betere jacht dan met oude honden. 
Sean Connery

By the way: Dit blijft er over van de Sallandse Heuvelrug Bossen als je als geldbelust SBB gaat leveren aan de -rupsjenooitgenoeg- bomencrematoria Purmerend en Eemshaven. Komende dagen stormweer zeggen weerprofeten, kww.

Mijn Ierse setter sixpack's

Welja: Qui aime un chat aime tous les chats. Qui aime son chien n'aime pas les autres.
Vrij vertaald betekent dat wie van één kat houdt, gewoon van alle katten houdt. Wie van zijn hond houdt, niet van anderen houdt.

"Als je goed oplet hoor en zie je zoveel meer" wil ik nogal eens ventileren. In ons flatgebouw is, met name in de avonduren, (ergens) een bimbam urenklok te horen. Eén tingetje hoor ik niet maar een twaalftal bengbengbeng wèl. Ik ken jarenlang het plonsplas-, was-, kook-, hoest-, bedluchten-, stofzuig- en doortrekstramien van meerdere aanwonenden. 
Ook kan ik soms nog net de 'vaste' telefoon bij de buurvrouw gewoon horen overgaan, met geluid als van bakelieten jaren zestig PTT-draaischijf bakbeest.
Met de beide setters ligt dat 'afluisteren' totaal anders: ze worden nergens heet of koud van, maar zo gauw buurvrouw Betty dan in de hoorn praat gaat Ailleen's staart steevast kwispelen.

Precies even zolang -als haar grootste vriendin Betty is- praat 'ranselt' ze ook mijn vloer. "Stop daarmee Leen" wil wel eens helpen.
Apache heft dan het hoofd, kijkt me begripvol aan en laat haar hoofd weer in slaapstand zakken. Die Freule Quispel lispelt dan juist niet met haar staart.
Het is maar goed dat ik niet zoveel geluidsprikkels door drie of vierlaags beton moet verwerken, nou ja mij ontgaat niet zoveel...ehhh vermoeiend denk ik dan.

Spreuk van de week:

Ik zou graag de muziek willen kennen waarvan 
de staart van mijn hond de maat voor slaat.

Yvan Audouard
Frans schrijver en journalist 1914-2004
Origineel: Je voudrais connaître la musique dont la queue de mon chien bat la mesure.

Zaklampweigering

Goedsmoeds wandelen we in 't bospadschemer
totdat donkerheid weldra onze tastzin beproeft
Doet vreugdgehuil van jagende honden verderop
hun aanvankelijk luisteren tot meedoen besluiten 
Gaandeweg treden wij in onzichtbare blubberplassen
richting thuis op naargeestig soppende moddersokken.

36 words story

Voorval: "Zeulend en op schoenen door het bos omdat mijn laarzen zich nog steeds niet aan mij willen aanpassen..."

....hun aanvankelijk luisteren

celtic knot friendship

Great minds discuss ideas
average minds discuss events
small minds discuss people.

Eleanor Roosevelt

De verkeersrotonde bij mijn uitlaatgebiedje heeft wat hoge struiken en daardoor zijn laaggebouwde auto's minder zichtbaar. Per fiets oversteken met Apache en Ailleen is daar altijd wat tricky daardoor. 
Wanneer ik met de auto nu daarop driekwart rond ga zie ik een vrachtwagen met vrij grote snelheid van rechts ons naderen. Zo'n knoert met supermarktgoederen. Volgens mij heeft de chauffeur me niet/te laat opgemerkt en remt van schrik uit alle macht en draait fluks zijn feestverlichtingstrekpaard naar rechts. 

Snel handelen, rap weg hier! Ik geef gas bij maar voel toch een tikje (zo'n markeringslicht op rubbersteel?) bij mij op 't spatbord* rechtsachter. 
Ter hoogte waar Apache en Ailleen in de autobench verblijven! Twee zijramen lijken angstwekkend vol met grille en lampen. 
Het ging maar nèt goed dus; wel hoor ik een donderend geraas van rolkarren. Het kan maar zo zijn dat er pindakaas met duo penotti over zijn kroppen sla zijn uitgestort. Hij blijft staan, rondt de rotonde niet zie ik in mijn spiegel. Kan daar niet mee zitten, wij zijn aan een akelige dans ontsnapt! #troostpeukwaardigmoment

Indachtig: In mijn 50 jr. autorijden heb ik nog nooit een aanrijding meegemaakt; schadevrij bij al mijn 9 volledig opgereden auto's met ruim 1,8 miljoen gereden kilometers als plantendokter-vliegende-helpdesk-keep. Je zal maar in je laatste freewheel levensfase worden platgereden...of nog erger twee Wereldhonden vinden daarbij de dood. #raakdatbeeldevennietkwijt

*toch een veegje uit de pan

Intelligent, Gracieus en Elegant
Telkens weer als ik Ailleen op volle snelheid zie bewegen speelt er in mijn hoofd een lekker muziekje! Dat probeer ik dan via mijn teksten als een soort songbook in uw hoofden te planten. Natuurlijk hoort u hier geen symfonie, maar iets van Korsakov's bumblebee zou toch wel heerlijk zijn niet?

Vervult nog steeds mijn hoge verwachtingen...
Leentje is weer nagenoeg op sterkte, 't vleesdieet, plus noodgedwongen fietsen van ons werpt vruchten af. Het grootste deel van de loop & fietstochten blijft voor hen off-the-leash, vrijheid in behoud van conditie..
Rekensommetje erop loslatend...binnen een minuut is ze al gauw een kilometer bij me vandaan, haar brains en neus achterna! 
Ook in het donker moet ik steeds afwachten wanneer, hoe vaak en vooral vanaf welke kant ze komt aangalopperen. Lichtvoetig, nagenoeg gehijgvrij 'gelijk een Ferrari zoeft deze schicht langs m'n laarzen'. Echt waar, haar over-all gangwerk is uitzonderlijk goed daar zijn vele setterkenners van doordrongen en ik loop er van naast mijn schoenen.

Komt eveneens gehoorzaam bij me terug....ehh wel met haar eigen ingebouwde -aangeboren eigenwijze karaktertrek- vertraging van 8 tot wel eens 45 tellen bedenktijd nemen. (lees voor de aardigheid blogjes nr. 43 en 48 er maar op na, zo levenslang al een probleem).
Helaas is het 'komvoor'-fluitje geen reflex kunnen worden, want opgekooid/naar huis gaan 'wil' ze ook na krap 5 jaar nog steeds niet. Ze gaat desondanks dat alles steeds meer van me houden vertelt ze me vaak!

Weliswaar nog twee kilo te zwaar maar dat is nu geen ramp. Omdat ik graag wil dat ze echt loops wordt (kansen a.s. mrt?) moet er even meer vlees op de botten zijn. Als ze dan drachtig zou worden zuigen de pups alle room en overdaad wel weer uit haar. Wat zeg ik... haar hele wezen zal zich voortzetten in haar kinderen! (mitochondriaal verervend heet zoiets, daarom is een perfecte stamteef zo belangrijk)
Wat ik jaren meemaak en zie zal ze een perfecte moeder zijn, een kopietje van haar topmoeder Summertime Lady! Misschien wel the IRWS blue-hen anno 2020.

Nu ik dit schrijf vliegt het me wat aan dat ik nog zoveel dien voor te bereiden, te investeren om tzt wereldkundig te maken...pfff.

Mijn Ailleen Aoife O'Conloch op volle oorlogssterkte, zo een geweldenaar gun je duizenden echte liefhebbers.

Je wordt ouder pappa
Voel me uitgewoond na lange (opgedragen oefenafstand) wandeling in Staphorster bos. Het is in het bos, zo na zessen, inmiddels knap donker geworden. Het pad terug wordt getekend door -heel even mooie maan!- verlichte boomkruinen. 
Strompel met knikkende knieën ons huis binnen, voel me misselijk van energietekort. 
Kijk ik tijdens urgent toiletbezoek tersluiks in de badkamerspiegel geef ik letterlijk een schreeuw van schrik. Een nogal verkreukelde tronie loenst me aan; compleet uit het lood, verfomfaaid tot de wallen onder mijn ogen toe. 
Beide settertjes lijken net zo uitgewoond als ik want die hebben zeker 10 a 12 keer zo veel gelopen. 
Na een drietal uren pitten zeg ik hardop 'kom meissies, nog maar even wildplassen Buiten'.... 
In de waterkou voelt m'n tintel-dove gezicht en mond weer normaal gelukkig.

Spiegelbeeld 'k kan je haten
Want je geeft geen dag terug
willeke

Vijftien jaar vooruitkijken is onmogelijk
Apache en Ailleen helpen mee dat eindpunt te bereiken
in onvoorwaardelijke vriendschap
op het pad van onontkoombaarheid

Als je veel rondscharrelt met de honden kom je van alles tegen, ook vallend in de rubriek 'van lustige Witwe's en ander menselijk leed'.
Voor de derde keer -alweer hè in dit nog maar pas begonnen jaar- loop ik een pubermeisje tegemoet. Zo'n dubbeltjeszoeker van een jaar of zestien slentert op het zandpad. Witte sneakers, vuistjes in de jaszak, afwezige blik, geen oordopjes, geen boe geen bah. 
Wanneer ik haar vriendelijk groet -uit opagevoel he- straalt de bedruktheid van haar af. 

Apache schoedelt gezellig wat tegen haar aan maar ze reageert niet echt. "Wij hebben thuis ook een hond hoor". Waarom loopt die hond dan niet naast je, lekker samen op pad?! vraag ik als 'ervaringsdeskundige'.
Ze is inderdaad overspannen verklaard, vanaf/na de zomervakantie gaat ze niet meer naar school. Met hun eigen hond lopen is veel teveel gedoe.

Welnu, wat nu?  
Mijn stokpaardje steigert.... maar ons drietalwereldje voelt al zo vol.
Ik wil het niet meer, zal ze niet bepraten, ook geen wegen wijzen. Dat onze maatschappij de jonge (spijbel)generatie zó sloopt, zó bang, zó dommig en onzeker maakt dat normaal (giebel/bakvis/zorgenvrij) functioneren niet meer gaat, moeten de daarvoor verantwoordelijken zich maar mee redden. 
Er lopen bijkans twee verloren generaties op straat!

Gebreken? Ouderdom? 
Ja die gebreken komen heus wel, jaren gaan mij al ietwat tellen, maar nog lang niet seniel. Het leven in fasen, na 't diner komt de tijd van het toetje zeg maar. 
Nouhou, bij het klimmen der jaren moet je toenemend beter opletten he. De meeste ongelukken gebeuren thuis immers. De pensioenfase is altijd erg gevaarlijk gebleken, eindigt steevast met doodgaan! (CBS-cijfers liegen heel soms niet)

Terug naar de realiteit. Om een uur of 01:00 maakt Apache me wakker door aan mijn elleboog te likken. Naarmate ik wakkerder* word ruik ik niet alleen haar adem, maar ook vlees, bekende dreven van warme vleesbouillon. 

Heb ik vergeten dat 'even soepvlees trekken' vooral betekent dat je het gas (laag pitje) voor het slapen gaan uit moet draaien. Mijn Appie is, blijkt telkens weer, 'n goeien hond! 
En zo komt het dat ik nu om 02:00 uur volop geniet (2x) van een lekker groentesoepje. 
't Mergpijpje is voor haar, alleen alle merg is eruit.
Wat is mazzel hebben... 'je goed door je hond laten verzorgen', 'gas op tijd uitdraaien' of juist 'genieten van volle pan soep'.
Moet ik volgende week maar eens aan mijn diëtiste voorleggen... die heeft ook verstand van honden.

Hoe warmer de soep hoe kleiner de vetoogjes. Bij mij is de maag steevast groter dan het oog.

* Sonnema kwastenreiniger blijkt maar weer gevaarlijk spul

Van m.n. teckels is bekend dat ze onvervaard iedere hond tegemoettreden. In hun kleine spitse koppie zit nu eenmaal 'ik ben een grote hond'.
A&A zijn 'bevriend' met een ienemini Kaninchenteckeltje, voor zijn soort een begiftigd doch vrij gehoorzaam krengetje. Een echt ballen- en stokkenapporthondje.
Toen ik zei "Hij is te vergelijken met dat EU parlement, laag bij de gronds met grote mond" grapte zijn baas terug "Deze straatplakker is kiener dan al die eigenwijze lui in Brussel bij mekaar". 
Helaas, bij het beklimmen van de stoeprand stoot dit clevere Frenskebeestje alwéér zijn schraapeikeltje piemeltopje. Geheel in lijn dus, dat niet alert en bijtijds huppen (van 't EU pluche). 
Lachuhhh.

Soms praat je over papieren tijgers in plaats over honden...

Een hond is één bonk associatie. Het maakt niet uit hoe lang geleden, het zit geramd. Komen ze in exact eenzelfde situatie daagt er zomaar een kopietje van toen. 
< Hun eerste plek van vastberaden voorstaan vergeet een setter immers ook nooit! >

AD 2015. Toen Ailleen 10 weken oud was rustten wij in de koelte onder een groepje bomen. Ik als kersverse baas languit in het gras en Leentjepup tegen m'n rug aan geleund. Bij alle complete dwarsigheid (pppfff!) ons begin van baas-hond-binding. Helaas lette ik niet erg op... binnen een paar kauwen had Ailleen de puppielijn doorgebeten. Om haar af te leiden gooide ik toen een tak...

AD 2020. Nu exact 1615 dagen verder (vgl. die blog 21 op 07-08-2015) kruipt de nu volwassen Ailleen Aoife op diezelfde rustplek wéér achter me. Schoefelt wat naar voren naar de -naast mij liggende - jachtlijn en legt haar kin erop. Geclaimd.
Nou zeg, al 4,5 jaar kijkt ze niet naar de lijn om. Na een paar minuten verveelt ze zich en zoekt een (de?) tak... 
Een mens zoals ik kan door zo'n flash overmand worden, *pinkt even*, een hond heeft dat niet...(vast niet). 

'Alles uit, behalve het licht'.
Ook onze gemeente doet aan bezuinigen, vooral bij de straatverlichting merk je dat. Halvering lichtopbrengst lijkt het wel, terwijl nieuwe LEDverlichting het licht ook minder ver verspreidt. Gaat ook nog eens op zwart rond middernacht / op paar kruispunten na.
Weetje: Stadskanaal is inmiddels koploper in de wedloop 'donkerste gemeente', maar is niet veiliger.

Apache en Ailleen gaan hier in dit stikkiedonker natuurlijk net zo ver weg als overdag. Komt er, zoals zojuist, een auto aanrazen dan hoop je maar.... dat ze niet ergens in de verte aan het oversteken zijn. Als ze tenminste nog zijn waar ik ze vermoed...
Doe ze dan een lampjeshalsband om! Probleem is juist... die liggen thuis aan de lader, volgeladen en wel, maar alweer vergeten ze om te doen.

Mogelijk heeft omdoen geen nut hoor, sommige coureurs zijn door tien LED-halsbanden niet tot voorzichtigheid te manen. Gelukkig ging zoals altijd alles weer goed, mijn setters lijken grommende sportuitlaten te mijden.
Wij hebben ons ingesteld op vrijheid, uitrazen waar het veilig kan, omgevingsbewustheid en hoge sportiviteit. Je kunt een setter heus wel leren dichtbij je te blijven, zgn. klittebandhond te worden als doorgewinterde bermnieuws-lezer, vooral star, flegmatisch en dociel. 
Wat voor dat moment de jùiste keuze was weet je pas na de klap.

* Aanstelleritis is een populaire benaming van een ingebeelde ziekte of ingebeelde pijn.
Naar het oordeel van de omgeving van de patiënt is er niets aan de hand en stelt deze zich
aan met als doel om ergens onderuit te komen of iets voor elkaar te krijgen. (encyclo.nl)
 

 Vrouwen zijn hele vreemde mannen
Teefjes zijn hele vreemde reuen
bij wie is nu steekje los?

: Apache dekt Ailleen om de haverklap...

Quote: Als je hond te dik is ben juist jij die slechte baas!

Wij zijn alle drie op dieet, noodgedwongen. Nou ja dieet, ... ehhh anderen leggen ons voedselbeperkingen op. Een hele toer, daar is 'afstand doen van de gele trui' niks bij...bovenop nog komende tijdritten, etappes en sprintjes. 
Want Appie moet 3 kilo kwijt, Leentje 2 en ik 20 ofzoiets. Al lijk ik de enige daarvan doordrongen. Rond 23:00 uur hebben we gewoon honger, groter dan ouderwetse Biafra-trek, onhoudbare ordinaire snaai oorlogsgevechten!!  
Kortom Buitencategorie voor de hele roedel.

Jawel, daartoe komt Appie gewoon kwart over elf strak naast me zitten om mijn zachte gemoed te bespelen. De smiecht. 
Hoe intelligenter hoe geniepiger zoiets gaat, hier zit meer achter dan ritselbroodzak of koelkastdeurtrigger. Soulmates meten elkaars krachten.
Dan maak ik -zoals nu- alweer een dubbele boterham met flink veel tomaat erop (excusé wasserbomben ) en valt er steevast een stuk broodkorst op de grond...
Want rijstwafels (alternatief met en zonder kerrie- of paprikapoeder) zijn zooo vies he. 

Zo, nu even een kilo pens&hart ontdooien voor morgen, de hondjes zullen het goed hebben. Als ze dood gaan wil ik niet het gevoel hebben ze ooit tekort gedaan te hebben ;-) 

Zo'n diepe, dieptevreden snork 
die uit de krochten van een hond opstijgt
daar, ja daar word ik blij van

De enig overgebleven haas op 'ons industrieterrein' zie ik in de verte wegrennen. Niet verdreven door mijn twee rode diertjes maar één of andere Duitse Staander raust wat heen en weer. 
Wat me dan bezighoudt: hoe snel kunnen mijn twee setters dat windspoor oppikken om daarna dit 'hazenpad' te kunnen volgen? Ze gaan namelijk eerst nog een muis vangen, plassen en poepen voor tweede keer, maar allengs komen we dichterbij...

Prik ik mijn krukkie daar in de grond, maar ik had me klaarblijkelijk verkeken. De honden geven duidelijk aan een twintig meter verder te moeten zijn. Na enig heen en weer gedoe stuiteren ze met de neus aan de grond alsnog vlak voor me langs. Inderdaad het verschil in 'tijd', 'voetafdruk' en 'verwaaiing'.
Aan hun postzegelgedrag kan ik zien dat ze al beseffen 'die haas is er al even vandoor' maar gaan toch de juiste kant op in wetenschap 'de geur wordt eerder sterker deze kant op'. 
In een rustig galopje gaan ze schouder aan schouder op verdere verkenning. 
Soepel, moeiteloos, geruisloos.
Wat is een hondenneus toch een prachtig instrument. Dát te observeren is juist zulk dankbaar werk, niet alleen voor mij, het aantal liefhebbers van echte setters groeit gestadig. 

Mijn quote: "In plaats van je te vergapen aan etalagegebak: hap eens in echt gebak!"

Je kent dat wel, hond staat naast je en je aait (gedachteloos in lieve willekeur) over 'm heen. Alles wat 'niet pluis is' ontkomt niet aan onze gevoelige vingertoppen. 
In Apache haar nek stuit ik op een uitstulpinkje, hard bultje als een wratje. Halogeenlamp aan, bril op en ik vind een verdroogde volgezogen teek. Daar ben ik zelf wel blij mee, andere mensen mogelijk niet. 
Want:
1. Bravecto is 8 maanden geleden toegediend! Een halve dosering houdt dus metterdaad beter vol dan een volle mep... alweer bevestigd.
Goed spul dus, wat zowel teken als vlooien uit onze buurt houdt.
2. Bravecto systemisch gezien erg persistent in een hond aanwezig blijft dat zelfs een teek 7 à 8 maanden na toedienen alsnog sterft, poe hee. (waarom advies 3 à 4 mnd. dan)
3. Bravecto eigenlijk slecht afbreekt. Wat is de precieze halfwaardetijd? Hoe krijg je inzicht wat het acceptabele niveau nog is (intoxicatie) om de vier maanden toedienen zou ik zeker niet doen, ook niet met een halfje.

Bovenal: Indachtig die vroegere tijd (de jaren 70) met vele teken en duizenden krioelende vlooien wil ik nooit meer naar terug... en eigenlijk wil ik mijn honden overal, vooral véél kunnen aanraken (dus geen pipetjes of poederbandjes). Blijffervente.fanervan.

Soms, heel soms zou je ze even achter het behang plakken. Bijna zijn we terug bij de auto, bijna. Samen vinden ze na veel checken en windhaalgedoe alsnog een zich diep drukkend haas. Luidkeels wordt meneer Lepel weggebracht. 
De leperd gaat naar de veilige schapenweide, wurmt zich vlot door het gaas en spurt verder. Leentje en Apache nemen in zweefsprong dat 120 cm. hoge schapengaas -dank zij hun Gig snelheid- als een peuleschil. En voort gaat het! Zelfs de schapen gaan niet op hol, zo snel zijn ze uit zicht.

Zegt een mevrouw-met-pupje even later: "Daar in de verte zag ik twee honden zijn die van U?" Na een paar minuten een meneer op de fiets: "Uw hond is daar ergens als u hem zoekt"...ik keek namelijk de verkeerde kant op haha. "Moet u er niet achteraan?" Nee zeker niet, ze komen mij hier weer halen." Oh hebt u er meer, heb er maar eentje gezien..."
Nou, ik heb mijn Boomerkrukje maar uitgeklapt.  Fluiten helpt toch niet, laat maar fijn gaan dan. (mindfuck: ooohhh en nu een paar peuken roken zou ultiem zijn).

Komen ze apart van elkaar binnen, Leentje altijd als eerste. Drie dingen blijken ze gemeen: bemodderd van neus tot hak, een lap tong van een halve meter en blauwig van kleur.
Heb niks gezegd, want ze wisten "hoe laat het was geworden", zijgen daarom neer bij mijn voeten. (btw. zouden ze door eventueel gespeeld gefoeter heen prikken?)
"Nou vooruit, vrij, maar ga water drinken in de waterplas". 
Zo, kunnen ook die twee fris aan de haak de auto in.

Altijd zit dat schapengaas ons in de weg, maar vandaag gewoon erover dus. 
Wat gedroegen ze zich dan netjes al die andere keren...

Soms he snap ik er niks van. Even terug naar jl. oudejaarsdag: de hele dag door klinken knallen, zware dreunen en gillend vuurwerk. Hier in behoudend Overijssel en voor mijzelf prima hoor. Apache + Ailleen eveneens totaal onverstoorbaar. 
Vanwege de mistige jaarwisseling hebben veel mensen het mooiste vuurwerk een dagje later afgestoken op nu nieuwjaarsavond, klokslag 18:00 uur. De (nu wel) open lucht vol "geschitter ende kleuren" op tientallen plaatsen, werkt aanstekelijk, afgesproken werk?!
Nu we op donderdag 2 januari weer om datzelfde tijdstip buiten lopen is het opnieuw prijs, prachtig vuurwerk op afstand, ahw het mooiste lijkt voor het laatst bewaard. 
Nu bemoeit Ailleen zich er wèl mee, staat ze ze -met borstel op de rug zich opfokkend- aan te manen. Is vast 'in' voor deze nieuwe traditie....drie dagen knallend feest!

Toetje: Dit faalkabinet heeft liever dat we komend Oudejaar allemaal kijken naar een 
kale stille hemel.  #GaatAllemaalVastVerbodenWorden, #geruislozeovergang

Soms, heel soms spelen we met de tennisbal en Leentje gooit en smijt ermee als een jonge kitten. In oog- en handcoördinatie is ze mij bijna de baas. De volgende dag rol ik exact (en net zo vrolijk) diezelfde bal weer door de gang, geen spoor van interesse. 
Na een half uurtje 'klaarwakker die bal in het oog houden' springt Leentje op en holt vrolijk naar de bal, gooit 'm één keer in de lucht en weg is weer haar aandacht. Wat zou ik graag een hond beter begrijpen; wat leidt hen nu zo (af) in geur, ritme, verstand, luim, initiatief e.d. 
Wat heeft ze gedàcht in dat stief kwartiertje balstaren... h e l e m a a l  n i k s 
is het waarschijnlijkst.

To all my Irish Setter friends

Et in terra pax hominibus bonae voluntatis

(...and peace on earth to men of goodwill)

Happy New Year, Athbhliain faoi mhaise duit, Godt nytår, Gott Nytt År, Onnellista uutta vuotta, Gelukkig Nieuwjaar, Happy New Year, Bonne année, Frohes Neues Jahr, Buon anno, Laimigu Jauno gadu, Laimingu naujuju metu, Szczesliwego nowego roku, La multi ani!, Feliz año nuevo, Folle lok en seine, Nollaig Shona Dhuit, Novim Godom.

Ook op deze mistige oudejaarsdag zijn mijn honden compleet immuun voor welk vuurwerk dan ook; zo blij mee hè. Na 6 + 4 oudejaarsavonden hoef je een Ierse setter niks meer wijs te maken. 
De hele avond sluiten de mijne zich af van ieder ongewenst geluid, dat kan een hond inderdaad. (Want anders zouden ze in een asiel of jachthondenbusje allemaal horendoof en kakofonisch gek worden). Gewenste geluiden zakken namelijk wel door het filter (chips/geritsel/koelkast)!

Sommige harde knallen lijken erg op die 'van vroeger'. Niet dat kort venijnige maar juist rond en robuust, als goede wijn. Zonet ook weer eentje klatert als het ware door onze flat, doet me terugdenken aan onze vlegeljaren! "Gooi een kilootje carbidbrokken in een vochtige rioolput en werp daar na een kwartiertje, als alle verdeelbuizen propvol gas zitten, een rotje bij. Gewoonlijk doen vele mensen niet aan FengShui, dus de toiletklep staat altijd omhoog..."
Heb toch stiekem even mijn toilet geïnspecteerd, klep inderdaad omhoog maar alles Oké, Boomer! 
Ach ja die Millennials en vooral de nieuwe Doembeelders (lees door k*tvolwassenen onnodig angstig gemaakte generatie) missen nog wat ervaring zullen we maar zeggen.

Goede jaarwisseling!

het echte knalcarbid...

een mistig ochtendzonnetje blikkert op eennacht's ijs 
deze laatste dag van het jaar

Mijn kalender toont haar gelijk: rond oudejaarsdag zal Apache schijnzwanger zijn ("dag 63"). Zoals ieder jaar valt het wel mee...dat.
Alleen komen nu haar copieuze pensmaaltijden steeds naar boven en dat geeft ook bij mij telkens ietwat -antiperistaltische bewegingen van mijn slokdarm- bij opruimen en desinfecteren. Vanavond op vier plaatsen, (op de bank, tapijt, sofa, douchevloer) zo heel terloops een slijmerige homp neerleggend. 
Ten einde raad met z'n allen naar buiten om 01:00, quasi buurtcontrole! 
Leentje rent van complete agitatie blaffend vier straten rond (pfff sorry) en Appie staat, best wel rillend, haar maag om te keren in de bosjes. 
Zo, dan dit rayonhoofd eindelijk gaan slapen...
En toch blijf ik teven het leukst vinden, ze zijn zo (on)voorstelbaar enerverend he.

Korte, donkere dagen rond de kerst. Wij staan in donker op en gaan in donker naar bed, er tussenin valt weinig te beleven.
Nu de bloedrode avond snel valt nog even de roodhuiden vrij laten raggen, uitbuiken is ook voor hen belangrijk. Dat gaat prima, vooral als de hoogste versnelling erin gaat na een drietal geschrokken fazanten. Zo'n adrenalinestoot duurt ongeveer een half uurtje, deze keer langer vanwege de knallen. Er vallen nog nèt geen gebraden duiven uit de lucht...

Wanneer we op onschuldig geknal van flapscheten en wat grondvuurwerk afgaan zie ik in de verte een motoragent op het voetpad stapvoets naderbij rijden. Het lijkt dezelfde agent die gisteren sneaky in de rotondebosjes (als eenmans autogordelcontrole) stond opgesteld. 
Wanneer Bromsnor in fluorescerend jack -met gesloten vizier op fluistermotor- mij knikkend groet beseft hij vast niet dat ik even ervoor twee jochies de hoge struiken heb ingestuurd. Omdat die jochies al jaren uit prima voorzorg niet vlakbij mijn setters knallen (blog 317). De ene hand wast de andere.

Ben ik op de computer met mijn muis doende om 'daily and repetitive' van dit genre teksten te schuiven en plakken klimt Ailleen zo halfweg op mijn schoot. Zoals alle klautersetters bij wijle doen. Kijkt belangstellend over de tafel naar mijn koffie en roomboterkerstkransjes, naar mijn bewegende rechterhand en wat daar mogelijk onder zit. 
Dat groezelzwarte ding zegt haar niks. Belerend wijs ik 'muis' en plots kijken twee reebruine ogen me strak aan, vuur gloeit daarin! Ze rent rondjes om de salontafel, muizen, kill, gaan we? 

Een muis betekent voor hen 1:1: energiek grondverzet, nekbreken en bevriende honden danwel stootvogels ze laten opeten. Aan de ene kant moet je niet blij zijn met dit grondgebonden geròp en gegraas, de focus moet een halve meter hoger, op verwaaiing van vliegend wild liggen!! 

Het houdt ze wel fanatiek en scherp (vooral nagels!) want elke dag graaft- en stuwt mijn team hele muizenfamilies op richting eeuwige jachtvelden. Ze voorkomen daarmee wellicht het begin van een aanstaand wereldwijde ongedierteplaag. Vorig jaar waren er veel veldmuizen, nu nog meer! De muizenlobby tiert krachtig maar mijn twee meiden zijn van plan de populatie armetierig te laten worden. Muisarm dat moet weer een bekend woord worden in Nederland. 't Is maar net waar je de klemtoon legt. Dus daarom computer uitgeschakeld en lópen met die setters! 
Australië here we come.

Semper & Fidelis

Het lijkt wel of ik met de dag
meer van mijn honden ga houden

Na een vijftal gevonden/opgevlogen fazanten staart Ailleen opnieuw naar de lucht boven Zwolle-Stadshaghen. Naar opvallend veel èn mooie V-vormige rechtgelijnde slierten ganzen. Zuidwaarts gaan ze, koning winter jaagt hen voort. 
Die vorst komt geheid, en hoe!
Eén obstinaat 'dom gansje' houdt het voor gezien en breekt uit de rij, kapt ermee, gaat terug 'naar huis'. Het cordon sluit zich vrijwel direct. 

Dan zit ik even later moe in de auto, op de terugweg dwarse ("...beperk Leentje leerde Lotje lopen alliteraties") zinnen zeggend naar de voorruit:

Cordon sanitaire

Wij weten wel waarheen we willen!
gakken grote groepen grauwe ganzen.
Vermijden via vaste vormen vuile wind
welks wiekende wervelingen weert.
Eén enkel eigengereid egotripper
overweegt ongeziend' ontsnappen.
Weerkundig weerlegd wellicht
impulsief instinctief inderdaad
doordacht daadkrachtig.
Grote genade! gakken
geschrokken ganzen:
Geen gexit, gek!
 

Wie de kudde volgt loopt altijd in de shit.

Jarenlang ligt dezelfde deken op je bed, wanneer deze bevorderd wordt tot hondensofa-deken is ie binnen de korste keren zo naar de barrebiesjes. Dat is het lot van hondeneigenaren, die hogere mate van sleetsheid van je kleren. Van alle spullen eigenlijk.
Eén fikse liefkoos van je hond en je kunt je lamswollen McG weggooien. Spontaan honderden pluisnopjes en je truien 'dan moeten gaan scheren'. Vetgroezelige waxjaskragen en -mouwen is standaard bij alle veldwerkers. 
Gescheurde- of wankelgebaleinde paraplu's deponeren we te vroeg in afvalbakken. Deed je jarenlang met dezelfde schoenen nu maakt vocht en kleikilometers ze ontoonbaar. Of deze topper: lubbersokken die verworden tot hakloze exemplaren die binnen een minuut voorin je laarzen zitten. 
Ach we kennen het -want Babyboomerbazen hebben alles al meegemaakt- en we houden moed: Everyday a blubberday keeps the Vet away.

Nu maakt het me nooit zoveel uit om kledij gewoon helemaal 'af te dragen', want wij doen niet zo mee met die wegsmijteconomie. En...toch komt Mr.Murphy somtijds eens om de hoek met zo'n fomfaaigevoeletje... "k had me even eerder ànders kunnen kleden". 
Starende blikken naar drie gaatjes in je trui (foto), of de therapeut die je verstuikte voet aan die frummelsok even wil bekijken, de knoopjes die a la minuut van je overhemd spatten enzo...

Moet ik toch voor m'n Paasbest maar eens een nieuwe broek met XXL trui aanschaffen. 
*Scrooge modus off*

Appie's effectieve nagels

Op deze laatste Kerstdag Decennium'10' maar eens weer het Hellendoornse losloopbos geprobeerd, want het lopen valt me niet mee tegenwoordig. Mensen èn honden mogen daar bevrijd van al hun driften, van 't padje af gaan. Nou ja als je maar niet de SBB-brandhoutführer tegenkomt want die haat rondrennende Staande honden, m.n. van die snelle die bij fokker HtK vandaan komen.  
Het blijkt inderdaad weer druk rond de meest Noordelijke Gouddelverskuil van Nederland. Mijn setters trekken zich wat terug, die houden niet zo van honden. 
(Opmerkelijk verschil, bij mensen gluren juist de jongens vanuit de bosjes naar meiden)
Ergens in de diepe kuil wordt een hond genaamd Sparta geroepen. Kan ik wel waarderen, dat 'Sparta' en 'Spartacus' klinkt best heldhaftig. (alleen zie ik niks -stoer&statigs- bij dit zeven-rassen-in-één-exemplaar, of is dit juist racistisch van me?)

Komt dit koppel me in 't bos later tegemoet valt me alvast een versiertruc pesterijtje in wanneer we elkaar dreigen te passeren...
Met een ondersteunend handgebaar roep ik naar mijn A&A meidenteam: "kom Ajax, kom Heracles" (motto: lieve kinderen hebben veel namen immers en voetbalelftallen ken ik al helemaal niet)

'Oh wat grappig' schuttert ze, 'heten ze echt zo? Die van mij heet Sparta'.
Ik vraag naar het waarom*, want het blijkt ook nog eens een teefje. Ja ze is een Griekse rescue, de naam betekent mooie sterke vrouw. Van een foto op internet direct verliefd op haar geworden, wordt ook 'jazeker' op gezegd. Ook als we een balletje bij ons hadden gehad hadden deze drie voetbaldames waarschijnlijk evenmin met elkaar gespeeld. Ze passen niet bij elkaar.

*Wat ik wel weet dat 'Spâh'ta' een voetbalclub bij ons in Twente is, ...met lekkere gehaktballen in de kantine, maar ik moet maar eens net als zij op z'n Grieks, gaan koekelen... 

* * * *

Google Update:
1. “Veel aangenamer zijn de eenvoudige en directe emoties van een hond. Hij drukt plezier uit door met zijn staat te zwaaien en ongenoegen door te blaffen. Hij herinnert ons aan de helden uit de geschiedenis en daarom dragen ook veel honden de naam van die helden.” –Sigmund Freud–
2. Spartacus blijkt helaas niets met Sparta van doen. Plato roemt de Griekse landstreek 'het Sparta van de mooie vrouwen'. Ook: De Spartanen moesten de Messenische slaven onder de duim houden en leefden gedurig in de vrees voor opstanden. Dit leidde tot een doorgedreven militarisering en staatscontrole van de Spartaanse samenleving. Sparta werd echt Spartaans dus.  (bron Wikipedia)

Tip voor komende feestweek: 
laat flessen met bubbels (cava, sekt, prosecco, champagne,..) maar extra knallen. Voor extra CO2 in de lucht voor vergroening benevens broodnodige 'extra' feestwarmte. Snap dat dan!

Mik ik van een afstand een vleesblikje met lostrekdeksel in de 'oranje' keukenbak. Kantje boord, maar zit erin. Vlak voor 't slapen gaan scharrelt Leentje wat door de keuken. Duwt wat bakken opzij en komt triomfantelijk aanlopen; onder haar lip piept een metalen clipje....  
Leentje heeft niet alleen een goed neusje, scherpe blikken zien evenmin niets over het hoofd. Maar dit schoonlik-geval wordt me echt te gortig (want oren en tong kunnen steevast heftig bloeden bij honden.) 
"Laat los!", met een troostsnoepje omgekocht.

Jazeker kunnen blikken doden...

Murphy was een echte optimist! Altijd vind je het gezochte in het laatst gepakte stapeltje, bakje of laatje. Welke kant je ook begint maakt eigenlijk niet uit. 
En nog hè, ik wist het gisteravond uit ervaring al vooraf: denk om de hondenriemen om je nek wanneer je die gladde winterjas draagt. En jawel, ergens ligt de afglijer daarom nu in 't gras. Anything that can go wrong, will go wrong

Natuurlijk vind je zo'n bruine riem nooit terug in 't stikkedonker maar toch doe je dan uit frustratie een spontane poging. Voor hetzelfde hoef je misschien alleen maar even te bukken. 
Nu ik vanochtend 'dezelfde baantjes trek' ligt de jachtlijn gewoon tussen de camouflagerommel. Dat toefje pinusnaalden was ik gisteravond al twee keer overheen gestapt, dàt wel.

toch maar eens wat reflectielint erop naaien, dan zijn ze met een lampje vlot te vinden

Niks donkere dagen voor kerst, wij verlangen naar Licht en Luchtigheid!

Lig ik op deze kortste dag van het jaar in alle vroegte wat te dommelen voel ik twee bedeesd tastende voetjes op mijn dekbed. Aha dat moet Ailleentje zijn, die heeft twee uitersten: vrijgevochten/afstandelijk tot heel soms ultieme knuffelsetter. 
Met een hupje belandt ze precies in de holte onder mijn arm en schurkt zich al kreunend van genot. Vier poten wijzen stabiel naar de lucht, hèhè die 'zit'.
Als 'bazige' opa van 6 kleinkinderen kan ik er niet onderuit nu gezellig wat lieve woordjes te gaan fluisteren. (Door mijn adempufjes trekt ze steeds grappig met haar -7- oorspiertjes.)

De woordjes die ik als van een aap-noot-mies-leesplankje opdreun vallen volledig binnen hun (plm. 150 w.) vocabulaire. Ik begin met Kom voor..., down...., blijf..., zit.., voet.., ga vèr, wacht, sta, voorzichtig, apport, kijk, ruik, kom aaien, bench, auto; allemaal haar bekend, 't tevreden zachte gejoeker neemt per woordje toe!
Dan komt er voorzichtig gekwispel bij wanneer o.a. vrij, go!, hup, fiets, lamp, maan, keuken, eten, pens, botje, knuffel, Toby, Reign, Duque, Laika, Dysel, muis, poes, reiger klinkt.
Het gedraai en bewegen van poten begint heftiger vormen aan te nemen wanneer  ze daartussen de namen, Ceasar, Gudrun, Henk, Klaas op zich in laat werken. Ze kreunt nu werkelijk als een spinnende poes, is dit nou een -werkende- jachthond? 
Ik kan haar nog nèt bij me houden bij fazant, konijntjes en vooral -beetje vals gespeeld- háás! 
Wanneer ik zeg mamma Lady worstelt ze zich volledig los, wordt er onstuitbaar en juichend naar de voordeur gehold.

Apache gaapt een keer, rekt zich op hun hondensofa loom uit en vraagt zich duidelijk af wie er op visite komt...er was immers geen deurbel gegaan?! 
Zo'n stel setters zou je een moord voor plegen...

Noot: Wat bevestigt dit, ook als zoals nu omgekeerde volgorde? Honden worden met name getriggerd door hun instincten (soortgenoten/eten/jagen/buit/klicker/snelheid) en daarna pas de mensen (eerst via het zien in lichaamstaal en dan pas horen van woorden)

old oil paint, Irish setter Shot and his friends, by John Emms

Alvast prettige feestdagen gewenst!

Peter I. Tschaikowski volgend betekent 1812 vooral kanongebulder, Russische overwinning in opus 49 verbeeldend gecomponeerd.
Nou in Dedemsvaart is het vandaag, woensdag 18 december, al vuurwerk bulderfeest. Groepjes jochies ik ken ze inmiddels, produceren vooral scherpe knallen. (Allemaal bloedt hun neus van onschuld want het zijn met recht heel onschuldige knapen.) 
Ze werden -Staande bij- door een Friezin met angstige Stabij, vermanend toegesproken.
Gelukkig worden wij er positief door getriggerd; A&A hebben door de jaren heen wel in de gaten dat niet bij iedere knal een haas over de bol gaat danwel fazant opstijgt.
Een beetje peper in de kont geeft 't wel, 't geeft hun wandeling 'rush en kleur'. Muziekje daardoor in 't hoofd kunnen we tegenwoordig goed gebruiken.

her masters voice

Waarom kunnen honden(rassen) stammend uit één continent vaak goed met elkaar overweg? Landsaard/ Fokkersmentaliteit / Chauvinisme?
Voorbeelden te over: setters trekken altijd sterk naar rasgenoten/setters/spaniels. (altijd prijs die ISC setterwandelingen!) 
Jachthondrassen accorderen vaak goed onderling, coördineren activiteiten. Setters met herders-, verdedigings-, terriërs- en vooral lopende honden gaat gewoon waardeloos, onbegrip troef!
Nu even doorschakelen naar specifiek Ierse rassen. Vanavond in het donker rennen A&A naar een onbekend bleekcrème hondje in de verte, geen geklier maar juist uitdagend, volledige speelmodus. Bleek een Irish Soft Coated Wheaten terriër. 
Vorig jaar kwamen we in het bos een Irish Kerry Blue terriër tegen, prima klik met zo'n snorrebaard. Dan die rooie Irish terriër vorig jaar op de setterwandeling-nazit, die moest gewoon bij al die setters liggen...
Zouden Ierse rassen nog een Gaelic dialect met elkaar 'spreken', -elkaars geheime 'dogwhistle' oppikken- als extraatje naast hun universele Esperanto?

Summary: Why can all Irish dog breeds interact so well? Do they perhaps have a built-in (mitochondrial mtDNA inherited) secret Gaelic dogwhistle?

Update: pindakaas en een nachtelijk 'schandvlekje' op de kamervloer...enig verband?

Mijmermomentje. Stel, stel nou...er zit een meteoor tussen ter grootte van onze provincie en die valt op de aarde wat doe je dan? Niks, wij gaan gewoon slapen...want vluchten kan niet meer / waarheen dan? 
Vandaar ook dat de NASA nooit vooraf dergelijke info gaf of zál geven!

Eén wiekslag van een vlinder
kan het eerste zuchtje zijn
naar een heuse wervelstorm

Vaker een eitje tikken bevordert het herinneren: Heb ik nou wel of niet m'n pilletjes genomen vandaag. Een medicinaal daggroepje ertussenuitschudden wil niet maar 't is wel m'n goedkoopste medicijnbakje ooit geworden.
Voor de 'niet alleen maar plaatjeskijkers onder ons': mijn honden zijn kerngezond, alwéér een jaar op rij erbij zonder dierenartskosten! Blij mee! 
Wat je hieronder ziet is míjn portie want ik heet tegenwoordig Fikkie.

Na een Za en een Zo, kunnen we Ma dra weer gaan vullen. Spelen met tekst is zo heerlijk... Ma dra... Ma dra rua e bán betekent in de Ierse taal een Rood Witte Ierse Setter (IRWS) ehh gekkie

Summary: Ordered 10 cheap used-army-towels for the dogs. Old setting soldiers never die...!

Zo te horen zijn er vandaag illegale vuurwerkpakketjes door DHL afgeleverd! Zelfbeheersing oftewel een ander niet tot last zijn lijkt wat moeilijk tegenwoordig, maar ik vind vroeg geknal niet erg. Onze kunstige buurman bouwt midwinterhoorns, hij test ze daarom vaak en langdurig, daar heb ik meer last van.  
Zo langzamerhand worden de beide doggies heus niet meer wakker van het weekendgeblèr van -slecht gestemde- midwinterhoorns. 
Als er dan tijdens dat hoorngeschal zomaar uit het niets een zoevende lawinepijl afgaat -màn wat vlakbij en hard die dreun- dan trekt er toch een kleine rilling door de rode hondenvachtjes. Oprechte Iertjes laten zich niet echt verschrikken. 
Na een paar minuten volgt van iets verder weg 'de echo'. Wedstrijdje van wie heeft de hardste!

Je zal maar honden hebben die bij iedere flapscheet door de gordijnen stuiteren...

Als ik, met mijn twee honden achterin de auto, langs het kanaal rijd maak ik meestal mijn veiligheidsgordel los. Dit omdat ik bij 'onvoorziene tewaterlating' snel achterom zal moeten klauteren voordat de achterklep door waterdruk enz enz.
Ook vanmiddag deze voorzorg. Dan overkomt je precies daar in de bocht een bijna ramp: in mijn rechterbeen een %f#@!!% fikse kramp van lies tot hiel. Niks gevoel, niks uitstrekken, niks gas loslaten, niks rempedaal vinden, alleen maar foeteren naar mijn voorruit. In de consternatie zag ik nog wel dat Leentje helemaal ineen kromp want als de baas zo tekeer gaat dan is er wat stevig mis....
Dus bulder ik naar achteren "Braaf hoor!!" zoiets helpt natuurlijk ook niks dan.

Summary: RTFM. Orwell's books '1984' / 'Animal Farm' were a sign, a genuine cry of alarm, not a manual for the future! fgs

"Der eigene Hund macht keinen Lärm, er bellt nur".
Kurt Tucholski

Kortom, we gaan moedig verder en vergeten alle science settled miljarden grabbelton en paniekzaaierij. 
Leentje is perfect, in veler ogen. Ze heet niet voor niks (Aoife) = Eva wat ook 'En vele anderen' betekent ;-) 

Gisteren he zag ik nog een heel kleine labrador, 
heel zacht en donzig was ie
echt zo laag bij de gronds
ongelogen, enkelhoogte.

Wanneer het haas het op een lopen zet en daarmee twee fazanten overrompelt staan mijn twee setters in werkelijk dubio. Apache kiest voor 't haas, Ailleen springt in de lucht om een staartveer te bemachtigen!
Wat blijkt: na zo'n tien bedenkelijke stappen willen ze van prooi ruilen. 
Dat was dus 2x niks 
Het staan nakijken is ook 'training & ervaring'
Heerlijk!

Parerend en schermend,
zoals een bokser in z'n ring
zijn slotronde erkennen moet.
Dreig ik nu dan maar zelf
de handdoek te werpen.

wees maar niet te ongerust  > drukknopje

ja klik maar: IK ben die Kiwi, werkelijk mooi filmpje "verslaafd"

komt er eensklaps schot in....

Ten dode opgeschreven. De boswachter is alwéér aan het paintballen geweest. De zoveelste kaalslag komt eraan tbv het Purmerendse bomencrematorium. Heel onze Condensa arboribus (bomenbestand) gaat eraan, ingedut en corrupt k*tvolk met je klimaat- en omgevings sloopcontracten! Word eens wakker mensen! De FvD krijgt eerstdaags mijn stem.

Lege doordrukstrips
zijn weer zin wekkende stap
naar schuchter deuntje

* Stel nou dat deze heftige gedachtenpolitiemevrouw een BOA is en we haar volgende week zo tegenkomen, dat wordt vast 2 x 94 euro aftikken dan. Als de hond 'zonder eigenaars registratiekenmerk onaangelijnd zich op den weg bevindt'. 
Net buiten dat onderstaande hek dus.

Zoals gewoonlijk is een mobieltje weer veel te laat paraat om 'actie sportfoto's' maken.

"Wat zorgen jouw beide honden goed voor je zeg!"

novemberlight, olive winternose is coming again >> nose fading

Rheingold
 mijn setter mysterie

Vanuit onzichtbare verten
schalt misthoorn van de trein
onze stille kleine wereld binnen.
Heel nu en dan doemt een rood wief op
om dra in 't witte wief weer op te gaan
hun 'Nibelungen'rondjes vol overgave spelend.

sixpack:

Echte Hollanders kijken kijken, kopen niet

Redwing Last Apache Standing (6½), mijn blije lachebekje. En nog geen grijze haar te bekennen.

een "half novembertje" als voorproefje...

Verraderlijk koud is het, ben rillerig. Slecht weer bestaat niet, inferieure kleding daartegen wel; ik zal eens weer wat winterkleren opduikelen, 't wordt tijd...
Er komt een fikse winter aan dat voorspelt (niet alleen) deze ouwe brombeer. Zet nog gauw even je schoen voor warme cadeautjes (wanten, slotspray,moonboots) die zul je begin december al nodig hebben! Amerigo flikkert vast omlaag van gladde pannen en panelen... 

wat is dit?    click voor vergroting

 * Met de Noorderzon vertrekken betekent: Midden in de nacht, stiekem, in het verborgene er tussenuit knijpen. Wanneer de zon, als tegenpool van middaguur, in het 'Noorden' staat en dus schijnt op de achterkant van de aarde (oceaan). Mijn scheepje had bijna die naam gekregen, ik twijfelde tussen Beer'nd Botje en Noorderzon.

"

Wanneer ik onder Leentje de bruine sporenwolken zie ontploffen weet ik dat ze er dit keer staan: de hazenbovisten, ook wel spuwduivels genoemd. 

Vandaag staat er in alle onthoofde bollen een plasje sporenwater, er stuift niks meer maar de regen zorgt op die manier voor (spat)verspreiding. Werkt ook goed.

die hellende kont he.... de 6-cylindermotor zit achterin 

click for bigger pictures

my stylish "AOC"... ze wordt met het klimmen der jaren steeds mooier, kiek dan!

Update: de volgende dag raap ik alsnog een drol van Ailleen uit de bouwplaats. Zegt de dakspantenarbeidsmigrantenvoorman: "Ihre Hunde tragen keinen Helm, das ist hier erforderlich". Gelukkig maken deze Duitse hondenliefhebbers juist wèl grappen want ik niet...en hijzelf draagt geen helm!

zie mijn beide pijltjes gaan...

n de sinterklaashoek van de supermarkt was het lekker druk. Allemaal aanbiedingen enzo dus de tijd van verwennen. Omdat Apache nogal van melk houdt en Ailleen de puurheid zelve is heb twee chocoladeletters gekocht. 
Over m'n traditioneel hart gestreken gesproken. 
Er waren nog maar twee letters A en helaas geen J meer. Nou ja dan maar geen J, aan een A zit meer chocola -gna- immers. De caissière lachte om mijn geleuter over deze impulsaankoop; ze kon mijn geste en gulheid wel waarderen, de gans.
Wat zullen ze vol aandacht bij me zitten die twee A's als ik die A's in stukken breek. Mijn gebit - ja ik heb alles nog- is minder mans dan de hunne...

Dan mij nu niet mailen of bellen dat honden nóóit chocola mogen; op 5 december krijgen zij wèl een worst in hun schoen, banketletter grootte. Ik heb dan twee lege A-kwaliteitsdozen, alreeds.

Een hond leest in de berm iedere dag het Nieuwsblad. Denkt gewoon in geuren, net als deze baas.
Wanneer ik op een verse boomstronk even op adem kom te zitten moet ik van mezelf altijd jaarringen tellen (52 hmm, te vroeg om dood te gaan dus).

Een beetje overdonderend werkt die kenmerkende geur van pas gerooide stammen. Het looi- en bittere sap wat vers eiken kenmerkt. Vers hout ruikt heerlijk! Iedere soort zijn eigen geurenpalet, altijd zo'n geur wat respect afdwingt. 
Precies hetzelfde speelt bij gemaaid gras, iedereen snuift dat heerlijk naar binnen en 't maakt ons vrolijk. Een flinke tas hooi daar kun je immers niet zonder inhaleergeluk langs lopen.
Vrijwel niemand koppelt dergelijk heerlijke geuren aan de dood. De 'doodsschreeuw' van tak en blad, het alarm van onthoofd levenssap.  Mijn twee setters zal het worst zijn, die twee konijnen eronder zijn veel interessanter. 

drøhlpaddestoel onderweg

De Amerikaanse weatherdienst (die ik regelmatig volg) was correct. Vanavond komt de regen, veel regen, op bijgaande kaart in paars zelfs. Om kort te gaan: snel met de honden 'rondje-moe-maak-fietsen'. 
Helaas liep deze fietstocht met de setters op zes fronten fout. Je hebt soms van die bloemleesdagen he:

In galop door straat en slop. Mooi diep in de bosjes doen ze hun plas en poep. 
Het weer valt mee dus gaan we stukkie verder dan gepland.
En ja bij het verst verwijderd van thuis.... de achterband met een pfffiiefff ontploft. Zodat de de velg op het asfalt ratelt als een cussievelg in hongerwinter.
Wandelend lopen gaat me letterlijk voor geen meter af, waar ons huis woont moeten we echt nog best wat kilometers maken .

Al voortgaande neemt Apache de afslag verkeerd en loopt hellingop tot 't viaductplateau en staat wazig te kijken naar zoevende auto's. Ik strompel, nu ernstig chagrijnig, terug en roep haar omlaag. So far so good.

Verderop trap ikzelf en ook Leentje -in 't inmiddels donker-, in groen glas op het trottoir. Zij komt er onbeschadigd door, in de zool van mijn crock steekt een lange groene Heineken splinter....
Ondertussen neemt de regen bij bakken toe, we bereiken thuis, alle drie doorweekt dankzij code oranje.
Even bijkomen onder de dekens, 'k geef ondertussen nog een klap op mijn wang vanwege een mug, raak! 
Wanneer ik na een stevig uurtje in de spiegel o.a. mijn wallen bekijk zie ik op mijn wang twee geplette muggen...eensklaps.

"Doe jouw hond aan de lijn!' wordt er geschreeuwd, ergens op het donkere voetpad voor me... Loopt die lastige man daar nou alweer met zijn onopgevoede Mechelaar. Zal ik..?
Die vent met z'n grote eigenwijze mond heb ik toch maar geen aandacht aan geschonken. Apache grauwde zijn vuile herder weg, zo solidair kan mijn Appie ook zijn. Samen zijn we sterk, de beuk erin mijn schat.

"A lion sleeps in the heart of every brave man."

Welk een stipte klok
drijft zo menig setterziel
tot dwingelandij
daardoor lopen wij jaarlijks
dit uur te vroeg in de kou.

* 'twei-duustern' is het Groningse woord voor vallen van de avond, zo'n beetje halfduister > halfhinkend, ½,  ééntweede dus. 

het was ongeveer zo eentje...
Weetje: de kleurvererving en vastlegging van het kleurpatroon bij bijgaande kat 
(met zgn. kitler aftekening) vererft op precies dezelfde wijze als bij de IRWS, 
we noemen dat bij ons setterras dan Irish Markings. Dergelijke bontvorming 
ontstaat altijd het eerst aan de uiteinden van het dier: snuit, tenen, staart)
Mijn eigen Ailleen is daar een mooi voorbeeld van.

Haar nieuwsbrief lezend >
Even anders wat: Als een hond minutenlang zeer intensief aan een keutel ruikt, zoals Apache daar bij de waterkant nu doet.... Wat gaat er dan door haar hersens heen??
(naam vd schijterd, welk uniek geurtje identificeert hem, fotografische beelden doemen op, mooie of foute outlines, bazennamen, breedte anaal geurenpalet, welke stemmen, welke unieke blafjes, gedrag, hoe hun baas ruikt, is ie er nog, hoe lang geleden) vragen vragen

*nieuwe batterijen in de weegschaal gedaan*

Kwam ik tegen als twittergrapje. Kader: Hondenpoep versie CO2 wat (De Wereldwijde Verdwazing 21^e Eeuw gaat vast zo de geschiedenisboeken in) vanwege haar Klimaatbeleid. 

Graag plaats ik een paar kanttekeningen * bij bovenstaand gemankeerde grapje.... ik moet het gewoon hier even opschrijven, ik voel daar best veel bij. Eigenlijk moet mijn prioriteit zijn IRWS pupjes op de wereld zetten wat er ook gebeurt, want daar kan ik wel wat aan doen. De conjunctuur (straks) werkt dit trouwens tegen. Ik heb vorige week een petroleumkacheltje en een hooivork gekocht i.v.m. heel wel mogelijk stroomloze bittere dagen.

* Vergelijking gaat mank omdat we CO2 juist moeten koesteren omdat de aarde daarvan niet opwarmt, maar juist leven en betere oogsten geeft. Zowel CO2 als NOx zich niet beperkt tot landsgrenzen. Het is als spugen op de kolenkachel, een spetterend drupje. Wat 1 rotgans per dag aan poep produceert kun je 4 hectare mee 'over de stikstof/ammoniaknorm' brengen.... en als er dan 500 dwaalgastganzen in Natura2000 terreintjes neerstrijken, gaan we dan acuut dood?
Nog erger. Zon en wind spijbelen vaker dan de klimaatjugend! Er is helemaal geen klimaatcrisis. Geld maar door de shredder duwen, veel geld, ons geld is geen vrij wegwerpbaar geld. Alle kennis wordt gepolitiseerd. Hoe scheller doemgeluid op TV hoe minder geloof gehecht wordt. Iedere keer weer een nieuw grafiekje voorgeschoteld krijgen om iets te 'bewijzen'. We moeten 'overgehaald worden', zegt een oerdomme minister. Alle rekenmodellen (ook Aeris) zijn als vals gemaakte honden, muilkorven en afstand nemen dus! 
NL Kennisland is feitelijk al imbecielenland. Waar we naar onderweg zijn in NL?: "Jij hebt een mening, een andere denkwijze? Dat kunnen we in onze maatschappij niet tolereren, en daarom moet jij zwijgen, en anders maken we je gewoon kapot. Daar gaan we niet over discussiëren, die wet komt er gewoon" ... in DDR 2.0 aan Zee, vast wel. Als Frankrijk hoest en Duitsland griep heeft, dan wordt Nederland flink verkouden. Niet elk schaap heeft door dat de herder (lees MP +kabinet) niet om schapen geeft.

 ...Ach laat ook maar, anders gaan er koppen in de poep rollen. (Naahhh mijn prangende vraag nu: Zou Johan de Witt in 1672 nog net zijn kop op het plankier hebben horen/zien/voelen vallen?)

Waar wij ook gaan en staan, 
overal gaan houtopstanden eraan
het wordt o zo kaal in Nederland
hoogste tijd voor een houtopstand!

Herplantsysteem: Voor iedere gevelde reus dienen er 240 jonkies te worden herplant. Nederland is te klein, letterlijk en figuurlijk.

Na wat meters trappen kijk ik stiekem even om: zijn vrouw inspecteerde (alweer) zijn hand...en gaf nog net niet een troostend kusje erop....pppffff

Zo 's avonds tegen zessen of zoiets
wanneer ik met de honden fiets
komt in dichtbevolkte straat of laan
ons verwenmoment eraan.
Wasemkapjes klepperen gestadig
reeksen verwaaiingen zo weldadig
van bami-rames tot schorseneren
of oma's draadjesvlees met peren
wisselt dikke snert met zwienehak
het vleugje verse appelengebak.

kortom
Dat dit als een jaargang Allerhande voelt
zodat 't water om mijn tanden spoelt
Wanhopig werk ik aan mijn Buitenlijn
laat asjeblieft een geur alleen al 
afdoende zijn...
 

weer thuis bunkeren we dan 
als slootgravers

Samen nemen we nog even een droge Groninger worst te grazen. Wij zijn letterlijk dik met mekare.

alle steken die ik laat vallen moet ik 
maar eens gaan oprapen

Elke week kom ik tegenwoordig wel bij onze apotheek (zie 646) gesitueerd naast de school. En alweer leg ik beide setters vriendelijk af 'ga maar down, blijf'. 't Is druk vandaag en ik stel me zo op dat ik die tien minuten mijn settertjes kan bespieden. Vanwege aanpappen / diefstal enzo, want ik kan ze geen moment missen.  
Apache gaat al sniffend wat rechterop, gaat zelfs staan en sluipt een meter of tien de wind in. 
Hmm...ze begint te schrokken daar; loopt dan gehaast met een dubbele boterham 'gefundenes fressen' terug naar haar plekkie. Leentje lust geen brood trouwens, wel het plakje vlees ertussen. Eigenlijk is er niks voorgevallen, toch?  
Wanneer ze me even later blij begroeten rent Ailleen al snel voor ons uit. Apache geeft me een schouderduw, kwispelt heftig en woeft zelfs. Is dit een schuldbekentenis?  "Was de boterham lekker?" ...al hupsend en danspassend vertrekt ze nu. Wij ontroeren altijd perfect samen, wij staan, wij ZIJN!

 
1 oktober 2019

Blauw wit rood, Nederland in nood. 'k Heb de vlag uit om 
onze boeren, truckers, bouwvakkers en ZZP'ers te steunen.

mijn vorige depressie was leuker

* Als een schaduw volgt hem trouw de hond. Aart van der Leeuw, Opvluchten, 1922

* "Oom": 'k ben twitterloze doch redelijk bekende oom/verzorgvader hier op 't dorp, niet alleen bij hondenmensen, zelfs bij de AH-jongelui hoor. Daarom kan ik ook nooit iets spontaan stiekems doen... altijd heeft iemand ons drietjes ergens 'observed'.
Koning Salomo waarschuwde ons al:
Wat u beraamt, in uw slaapkamer fluistert zullen de vogels vanaf het dak tweeten.

In het park zien we onze (voorheen) buurman naderen, met zijn prachtige zwarte Labrador 'Black' zoals altijd strak aan de riem. Zo'n Halti-doerak-toesnoerklant jeweetwel... zo'n onstuimige qwertyretriever maar beiden oh zo aardig voor mijn twee teefjes, altijd. Ook nu weer draait de pikzwarte reu zijn roze lipstick alvast omhoog. Mooi gezicht, vind ik als tevenman, dat glanzend geile intense rose op zwarte ondergrond! 
Leentje en Apache gaan er letterlijk op afstand al #metoo veilig voor zitten; motto: ga weg jij geile zwarte, ons nu perky fafje is niet beschikbaar.
Op buurman's geroep (jaja gehurkt met gestrekte arm snoepjes aanbiedend!!) reageren de freule's Ailleen en Apache ook totaal niet. Gefrustreerd loopt het Lab-duo dan maar verder...onder hardop frust/commentaar: "Joop jonge, aan jouw honden is alwéér niks leuks te beleven". 
Nou, ik wil never ruilen hoor Klaas!! 

Haha ... alles uit de duim van deze Lobbes deze keer. 
Samen komen we er wel; planning: de baas 'incl. overwinter periode' zelf 22 kilo kwijt raken en Rooie Big Lane(tje) een tiende daarvan, uitgevoerd zo rond Aug 2020. Dat duurt gelukkig nog even he ;-) 
Maarre ondertussen moet Ailleen nog wel een schare IRWS-pups grootbrengen voorjaar/zomer 2020. Toeslaan dus wanneer ze in maart o.a in real-heat komt...

Summary: All we need is motivation, is'nt it!

epau-selfie

"Wie gaat voor iets kleins ontvangt soms rijker zegen terug."

Alles van waarde is haram 
(Lucebert)

Setters en hun oren...het laatste woord nog niet over gezegd

Liefde gaat door de maag (per ventrem)

The Lion Queen

Roedel

Wanneer een wind weerklinkt
lichtelijk verwaait weldra
dan nòg geen wenkbrauw 
poolshoogte toont
 

En waar kwam het mogelijk door? Eerlijk bekennend: 'k heb gisteravond een klein restantje shoarmavlees laten 'droog'branden (na twee pitabroodjes bereid/gevuld gewoon vergeten gas uit te draaien, dat begint bij mijn leeftijd te horen schijnbaar) en mochten twee setters dit haram-bodempje-met-wat-harde-stukjes schoonschrapen. Zo gaat dat bij ons; ieder pondje door het mondje.

*kegelend haas betekent nagenoeg staan en rondkijken, alarmstand

lijkt Peerd van Ome Loeks wel dat standje en staart van Ailleen...

VvMU 
* Nu we het toch over ooievaars en natuur hebben: Menselijk veroorzaakte CO2 heeft minder van doen met #klimaatverandering als een ooievaar met de geboortes van kinderen. Met mij zeggen dat duizenden wetenschappers.

Belerende noot: Opvallend dat je op bloeiende vlinderstruiken dit jaar amper vlinders aantreft. Door de droge zomer 2018 zijn er veel imago's en ook rupsen om zeep gegaan, in de winter, door grote verschillen in luchtvochtigheid zijn er meer (chitinepantsers) kapotgevroren en door het koele/late voorjaar nu iets mismatch... Maak je geen zorgen, ieder jaar is er wel wat / is anders. Ook de Hedwigepolder zien we ooit een keer blank staan....

of deze

"Democratie is de wil van het volk. Ik lees elke ochtend stomverbaasd in de krant wat ik nou weer wil” (Wim Kan).

wat vinden jullie moet ik dit voorval verantwoorden naar mijn diëtiste?
(binnenkort intakegesprekje)

35,3°C 1 Bft

Klatergoud:
Het gevoel bij een fikse blaasontsteking weer iets in de pot te klateren krijgen...

dat dit gedoe nu net in mijn staycation moest vallen...

Meiden luister eens naar de baas
Wat vinden jullie ervan als we straks in augustus
ergens bij Zwolle of Dedemsvaart
weer naar de vogels gaan,
weer fazanten gaan zoeken
jij dan netjes blijft staan
daarna ook down gaat
als mijn pistool pang zegt
als de patrijs vliegt
Pang Pangggg

Nota Bene. Waarom snappen ze niet dat ik een grapje maakte... op dit moment staan ze nog steeds huilend van verlangen bij de voordeur. Stom stom nooit wakker maken die jagertjes, maar ja ze waren gisteren juist wat sloom geworden immers (614)

Summary: i just made/declamated a 'poem' for my dogs. About pheasant shooting, birdsmell, pointing and down at shot. 'ROFLOL' ... both howling at the frontdoor now!

"De wereld bestaat uit gekken en knettergekken"
William Shakespeare

googel©kat

*ivm mogelijk DNA controle, niet die van ons drietal heej ;-) 

schijten tussen de doelpalen, omdat het nog kan

N.B. *Osmopsychologie is de ietwat obscure tak van wetenschap die de psychologie en de mogelijk heilzame werking van de reuk bestudeert. Nou ik ben helemaal om; mijn geurwaarden komen terug nu ik 17 maanden gestopt ben met roken.

Ailleen en Apache voor de spiegel, gezien de vele krassen daarop hebben al veel honden hun soortgenoot erachter besprongen. (de intelligentste dan he) 

Ailleen Aoife O'Conloch (IRWS F1)

Draafde mijn renpaardje Ailleen me toch naar plaats twee! Was blij met luide applaus van dat pointervolk onder het afdak.

BTW.. over afdak gesproken... mijn BMI is onlangs bepaald...uitslag: je bent veel te klein

'het portret', van mijn dagelijkse genietsetter

"LA VÉRITÉ EST DANS LA NUANCE".
De waarheid zit in de details.

N.B. Mijn emoties berusten altijd op feiten. Als ik wat tijd kan vinden kan ik op mijn pagina hierachter (mijn settercolumns) misschien nog wat IRWS 'belerends' met de paplepel erin slaan. Het ras heeft inderdaad grote nood, niet alleen ik zag het....

Vanaf nu zit er wel een raar geluidje ergens voorin.

Als je mijn kin pakt ga ik achteruit, als je aan mijn staart komt ga ik zitten hoor
kom baas laten we fazanten gaan zoeken, nu!

Ik geniet als gepensioneerde elke dag 24/7 van wat ik zie, hopelijk hebben mijn setters geen last van deze 'stalkende' baas. Ze weten evenmin dat het zwart op wit wordt gezet.

Al vaker (blogjes 58 en 211) schreef ik over dit fenomeen: Teven zijn sterker ogenhonden, zien veranderingen en details beter dan reuen. Wanneer ik de beide setters uit de auto loslaat holt Apache al snel naar een geparkeerde blauwe Peugeot Partner. Ailleen holt keffend achter haar aan, die heeft geen idee waarom maar voelt wel de opwinding. 
Tot op een meter of vijftig voor die auto...houdt Apache in. Beseft dat ze fout zit: fokker Henk heeft al bijna twee jaar niet meer zo'n blauwe Peugeot maar een witte! Ze neemt niet eens meer de moeite om een ruik-rondje te doen om die auto.

Wat zou ik graag in een setterbrein kijken zo tijdens zo'n actie; ik bedoel voelt een hond zich bescheten...slaat ie zichzelf stom-stom-stom-voor de kop..? Hoeveel jaren wordt oude associatie vastgehouden en kan die worden bijgesteld enzo.....

Ailleen besluipt een ooievaar in het pasgemaaide gras, het rotbeest wil zich maar niet drukken, is veel te druk met muizen vangen.

Noot: In de UK is in de jaren zestig/zeventig een kleurcode (RAL? Engeland had altijd een eigen kleurcodering) gepubliceerd van de juiste roodbruine tint. Stomweg vergeten dat nummer ergens voor mijzelf op te schrijven...
Omdat de meeste Ierse setters daar helaas niet aan voldeden (want te bruin/te donker/mahonie) is dat gauw weer weggemoffeld. Maar het was wel degelijk bovenstaande kleur van Apache. De Oorspronkelijken waren zelfs roder nog, als bloedrood zelfs beschreven, vaak met heul veul wit ook nog eens. Vlammenwerpers en vuurspuwers dus, zoals als het Ierse volk.

Summary: My 'Ginger' Redwing Last Apache Standing, real Irish Red, fresh-chestnut,  summercoat.

Uit het knisperdroog
klinkt gestaag en monotoon
sjirpend krekellied
mijn gehoor vat zulks niet meer
't maakt mijn hart onrustig.

Vredigheid keert weer
nu de dag zich sluiten gaat
-samen met je hond-
de zon te zien vervagen
in oranje wolkengloed.

Zonsondergangen
daarvan krijg ik nooit genoeg
vaag rijpt het besef
dat ik mijzelf moet keren
ook eens zonsópgang te zien.

dag 2

dag 5, bijna oké, als je maar niet zweet en krabt!

Caterpillar summary: https://en.wikipedia.org/wiki/Oak_processionary

De gekte voorbij. Maybe this is AOC's Beagle puppy? 
People are crazy, dogs - Irish setters - don't!!!

Appie lijkt nu wel op een reetje...

Laat ons vroeg en comfortabel sterven
in de Buitenlucht
als 't mag

Samen even een haas nakijken; ze zijn immers (bijna) hazen en konijnenrein immers. Trots op ze!
 

De uitsmijter
Einstein zei ooit: ‘De tijd bestaat alleen maar omdat anders alles tegelijk zou gebeuren.’

"Komt er eerst wind en dan regen dan kunnen we er tegen; komt er eerst regen en dan wind berg u dan gezwind!" 
Die raad heb ik altijd als zeiler in mijn achterhoofd. En zo deden we dus rustig aan naar huis...relaxed avondfietstochtje met de beide setters. Zonder jas, opgerolde mouwen.
En ach dat weerlichten en toenemende windstoten... voor de wind ging best mooi. 

Ongekend raar opeens, een uniek aanzwellend gebulder, als een muur, een ondoordringbaar front. TE LAAT. De mond ineens vol stof, kevertjes en blaadjes gevolgd door koud stortbad. Ailleen (toch 18,8 kg.) die naast mijn fiets liep zeilt letterlijk al luchtfietsend een twintig meter verderop in het gras. 
Mijn volle honderd kilo krijgt de fietstrappers niet meer omlaag. In tien seconden staan wij drieën compleet verzopen het tornado natuurgeweld te trotseren. Puike hondjes hoor. Dat kraakgebulder is werkelijk jammerende natuur en dat alles bij vijf minuten onweer, nou eigenlijk 'hoge weerlichten'. Maar ondertussen toch levensgevaarlijk dit! 

Thuis gekomen blijken (ook van dit tweede) nieuwe jagersoverhemd vrijwel alle knoopjes uit de blouse gewaaid.
Vannacht meende ik motorzagen te horen....
Nu ik de volgende ochtend onze betakt bezaaide straten (plus dakgoten in het gras) bezie was het inderdaad heftig, nou ja wat betekent code geel nog hè als het TE vaak al uitgegeven werd....
Vooral als het KNMI ook nog eens de boel bedondert met harmonisaties.

Update de volgende dag: Precies over ons heen gekomen deze windhoos (de kranten spreken over meerdere windhozen en hurricane's). Ben ik dan nu een chaser? Het spoor van vernielingen is kilometers te volgen. Tussen Breda en Lutten. In ons Ommerbos is een brede baan bomen kaal gewaaid...

Ailleen Aoife O'Conloch, DOB 30-05-2015, IRWS X1

Birthdaypicture-3  Birthdaypicture-4  Birthdaypicture-5

Summary: Ailleen on her 4-th Birthday

Redwing Last Apache Standing (imp. USA, Kentucky, 2013) mag best een keer in de bloemetjes gezet! Zo ziet een puike klassieke Ierse setter er uit.

beetje soezen, beetje snurken, beetje zomer, beetje schijnzwanger

Naar je setter kijken 
wanneer ze hijgend 
haar dunne velletje 
in 't zelfde tempo
over zwoegende ribben 
laat bewegen...

stukje oogst 29-04-2019

plm. 1964

John Nash, and Patricia backing

In de nazit met wat biertjes erbij zijn we er gauw uit: Rasbehoud heeft te maken met diepe normen en waarden. Ultieme klasse die zich juist bij veldwedstrijden aan het licht komen. Bij de fokkerij is kiezen voor puik karakter minstens zo belangrijk als aanleg, brains en werkpraktijk. Immers het aantal wedstrijddagen tellen hooguit een paar handen vol, de overige 360 dagen zijn ze je huisgenoot, je soulmates vooral. In principe heeft iedere (werklijn)hond dezelfde uitgangspositie, dezelfde basis als puppie, hoe de hond geriefelijk 'in de hand komt te liggen' doe je vooral zelf... laat je dat na... dan mondt dit geheid uit in zo'n gebakken peer.

Het was best warm nog... maar het wordt van 't zomer vast wat warmer. Wij zijn er klaar voor, de 12V ventilator staat klaar en Airco werkt goed.

Vorig jaar hing ik er een briefje voor, maar is weggewaaid. ("Bevrijd ons maar niet want wij hebben het hierbinnen beter dan u daar Buiten!" 

"De kunst van geluk... is sterven voor je dood gaat".

koop daarom op tijd een setter

wat plaatjes in het zand...

waar is in vredesnaam de volgende bebording of hekwerk...

2 dagen als laatste hond ingedeeld in de wedstrijd, betekent lang wachten achter motsneeuwregenglas... 
Hoe houd je een van passie bibberende/ontploffende hond nu die vier uren wachten rustig... en hoe verkleumd zijn de vogels die onze geadrelineerde setters moeten vinden...

ravage in ons bos...alle betere bomen eruit gezaagd, de rotzooi blijft staan

Kortom: Een pessimist hoeft niet tegen zichzelf te liegen om desondanks nog vrolijk te zijn

Dan nu mijn hamvraag: Wordt een hond nou net zo iebelig als ik van al dat 'behang' geklets op radio en teevee? 

Redwing Last Apache Standing wordt binnenkort al 6 jaar! Bij deze levenswijze setter gaat de oren meer in dan eruit. Vier ogen, stem en twee zorgzame handen is onze band. Uitwisselen oxytocine & serotonine. 
My God ik zal nooit zonder dit dier kunnen leven.

Snoek (Esox lucius). "De vis zit tussen kop en staart" klopt niet meer.

muskusrat (Ondatra zibethicus)

Stonecoal Double Dutch: "Fifty years of smoking does not sit into your cold clothes."

“The price of a good gundog is a broken heart at the end.” 

~ Rudyard Kipling